دانلود تحقیق با موضوع رئاليسم ،
در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
رئاليسم
رئاليسم
از ريشه‌ي لاتين «Real» به معناي واقعيت گرفته شده است. رئاليسم در معناي
لغوي، معادل واقع‌گرايي يا واقعيت‌گرايي است. به لحاظ مابعدالطبيعي و در
فلسفه‌ي يونان باستان، واقعيت عبارت است از امر بيروني خارج از ما. در حكمت
عرفان اسلامي، «واقعيت»، امري ذومراتب است و در نظام هستي، «واقعيت مثالي»
قرار دارد و باطنٍ واقعيت ملكوتي يا مثالي نيز، واقعيت جبروتي است كه
البته در زبان حكما و عرفا، از اين مراحل بيش‌تر با تعبير «حقيقت» نام
مي‌برند و معمولاً واژه‌ي «real» يا «واقعيت» در خصوص مرتبه‌ي محسوس عالم و
واقعيت حسي به كار برده مي‌شود.
مرحوم علامه طباطبايي، در مقابل
سوفسطائيان و آن دسته از فيلسوفان موسوم به «ايده‌آليست» كه به نحوي منكر
وجود عالم عيني بيرون از ماده بودند، اساس انديشه‌ي فلسفي خود را «رئاليسم»
ناميدند. در يك احصاء مختصر، مي‌توان از 3 منظر، به مفهوم «رئاليسم»
(واقع‌گرايي) و مفهوم مقابل آن «ايد‌آليسم» نگريست:
الف) هستي‌شناختي
از
نظر اين دادگاه، «واقعيت»، عبارت از آن مرتبه از واقعيت است كه ظهور عيني و
محسوس دارد و ظاهرِ وجود است و «حقيقت» همانا مرتبه‌ي باطني و عيني‌اي است
كه اصيل‌تر و واقعي‌تر از مرتبه‌ي آن را تشكيل مي‌دهد كه در نظام
هستي‌شناسي حِكْمي – عرفاني آن را «واقعيت ملكوتي» يا «عالم مثال»
مي‌نامند…
رئاليسم
از ريشه‌ي لاتين «Real» به معناي واقعيت گرفته شده است. رئاليسم در معناي
لغوي، معادل واقع‌گرايي يا واقعيت‌گرايي است. به لحاظ مابعدالطبيعي و در
فلسفه‌ي يونان باستان، واقعيت عبارت است از امر بيروني خارج از ما. در حكمت
عرفان اسلامي، «واقعيت»، امري ذومراتب است و در نظام هستي، «واقعيت مثالي»
قرار دارد و باطنٍ واقعيت ملكوتي يا مثالي نيز، واقعيت جبروتي است كه
البته در زبان حكما و عرفا، از اين مراحل بيش‌تر با تعبير «حقيقت» نام
مي‌برند و معمولاً واژه‌ي «real» يا «واقعيت» در خصوص مرتبه‌ي محسوس عالم و
واقعيت حسي به كار برده مي‌شود.
مرحوم علامه طباطبايي، در مقابل
سوفسطائيان و آن دسته از فيلسوفان موسوم به «ايده‌آليست» كه به نحوي منكر
وجود عالم عيني بيرون از ماده بودند، اساس انديشه‌ي فلسفي خود را «رئاليسم»
ناميدند. در يك احصاء مختصر، مي‌توان از 3 منظر، به مفهوم «رئاليسم»
(واقع‌گرايي) و مفهوم مقابل آن «ايد‌آليسم» نگريست:
الف) هستي‌شناختي
از
نظر اين دادگاه، «واقعيت»، عبارت از آن مرتبه از واقعيت است كه ظهور عيني و
محسوس دارد و ظاهرِ وجود است و «حقيقت» همانا مرتبه‌ي باطني و عيني‌اي است
كه اصيل‌تر و واقعي‌تر از مرتبه‌ي آن را تشكيل مي‌دهد كه در نظام
هستي‌شناسي حِكْمي – عرفاني آن را «واقعيت ملكوتي» يا «عالم مثال»
مي‌نامند…
